இவளுக்குச் சுன்னியில கண்டம் -11

” பின்னே? பொண்ணுங்களுக்குன்னு ஒரு சுக வாழ்க்கை இருக்கோன்னோ.. உண்மையான பொண்ணாயிருந்தா ஒரு புருஷனிடத்தில பிடிச்சுக் குடுத்திற லாம். அவனோட அவா தாம்பத்தியம் வச்சிப்பா.. நீ என்ன பண்ணுவ?”
” நா இப்படியே அம்மா கூட இருந்திருவேன் ஸ்வாமி?”
” ஐயோ, அசடே. நா சுக வாழ்க்கைன்னு சொன்னேனோல்லியோ..நீ அம்மா கூட இருந்திருவேன்னு சொல்ற? அம்மா கூட தாம்பத்தியமா பண்ண முடியும்,”

” நேக்கு அது என்னண்ணு புரியல.. அது எதுக்கு நேக்கு வேணாம்..”
” கோயில்ல பார்த்திருக்கியோன்னோ.. சுவாமியெல்லாம் ஏன் தம்பதி சமேத ராய்க் காட்சி தர்றா?”
“தெரியலையே..”

“சுவாமிக்கே தாம்பத்தியம் தேவைப்படுதுடி. தாம்பத்திய பாக்யம் இல்லை ன்னா மனுச ஜென்மம் முழுமையாகாதுடி..”
” நேக்கு ஒன்னும் புரியலை ஸ்வாமி..”

என்னை தன் மார்புடன் அணைத்துக் கொண்டார். கோயில் குருக்கள் பற்றித் தான் உங்களுக்குத் தெரியுமே. மேல் சட்டை போடமாட்டார்கள். இடுப்பில் பஞ்ச கச்ச வேஷ்டி. மார்பில் கனமான பூணூல். நெற்றியில், மார்பில் திருமண். சந்தணம். மழு மழுவென்று ஷேவ் செய்த முகம்.

ராஜாராமய்யங்கார் கனமான சரீரம் உடையவர். எலுமிச்சை நிறம். உடம் பெல்லாம் மருந்துக்கும் மயிர் கிடையாது. ஒரே வழவழா.. மூணு வேளையும் நெய்யுஞ்சோறும். ராத்திரியில் தயிருஞ்சாதம். கொழுப்பினால் உடம்பில் ஒரு தேஜஸ். பஞ்சகச்ச வேட்டியில் அவர் குண்டி மாத்திரம் கல் மாதிரி கனமாக பெருத்து பின்னுக்குத் தள்ளிக் கொண்டிருக்கும். மார்பு கனத்து தொங்கிக் கொண்டிருக்கும். வயிறு உப்பியிருப்பதால் மார்புக் காய்கள் அதில் படுத்திருப்பது போலத் தோற்றமளிக்கும். வயது ஐம்பத்தியெட்டுப் பக்கமிருக்கலாம்.
என்னை அவர் தன்னுடன் சேர்த்து அணைத்துக் கொண்ட போது, எனக்கு மெத் என்று சுகமாக இருந்தது. அவர் தேகசுகம் என்னை உணர்ச்சி கொள்ளச் செய்தது. அவர் மேல் வெண்ணை வாசனையடித்தது.
“ஸ்வாமின்..? நேக்கு பயம்மாயிருக்கறது” என்றேன் ஆச்சரியத்துடன்.
என் தலையை உயர்த்தியவர் என்னை முகத்தோடு முகம் பார்த்து, ” நாம சல்லாபிக்கலாமா கண்ணே..” என்றார்.

என் கண்களில் நீர் கோர்த்துக் கொண்டது. ” நீங்க பெரியவா.. இப்படிப் பேச லாமா?”
” ஏண்டி கொழந்தை அழறே.. இதுல என்ன தப்பு?”
” கொழந்தைங்கறேள்.. அப்பறம் பெண்டாள நெனைக்கிறேளே..”
” ஆணும் பொண்ணும் சல்லாபிக்கத்தானேடி பகவான் படைச்சிருக்கான். உன் போல அர்த்தநாரியா பகவான் அவதாரம் பண்ணினார், அவரோட சிவன் சல்லாபிச்சுத்தானே மணிகண்டன் பொறந்தான். சிவன் பண்ணாத நயனமா, கண்ணன் பண்ணாத காமலீலையா.. வாடி என் கோமளமே..” என்றபடி என்னைக் கட்டியணைத்தார்.
நான் நெளிந்தேன். அவர் என் முகவாயைப் பிடித்து உயர்த்தி, என் வாயை நெருங்கினார்.
( தொடரும்)