அம்மா என்றால் அன்பு

ரூமை சுத்தமாக வைத்திருந்தான். புத்தகங்கள் அனைத்தையும் சரியாக அடுக்கி வைத்திருந்தான். ரூமை நோட்டமிட்டேன். வித்தியாசமாக ஒன்றும் தெரியவில்லை. சரி என அவன் நோட்டுகளை ஒவ்வொன்றாக புரட்டிப் பார்த்தேன். ஒன்றும் இல்லை. ஷெல்ஃபில் சற்று மறைவாக நீளமான ஒரு ட்ராயிங்க் நோட் இருந்தது. இதுவரை அந்த நோட்டை அவன் உபயோகித்து பார்த்ததில்லை. அதை எடுத்து புரட்டிய நான் அதிர்ந்தேன். அந்த நோட் முழுவதும் என்னை பல வித கோணங்களில் நிர்வானமாக வரைந்து வைத்திருந்தான். எனக்கு அதைப் பார்த்து தலை சுற்றியது. நினைத்துப் பார்க்கவே அறுவருப்பாக இருந்தது. அம்மா என்று கூட பாராமல் என்னை நிர்வானமாக வரைந்து வைத்திருக்கிறானே என்று மனம் சங்கடப்பட்டது. அவன் வரைந்த படங்கள் அனைத்தும் என்னை நானே கண்ணாடியில் பார்ப்பதைப் போல தத்ரூபமாக இருந்தது. சரி முகம் அடிக்கடிப் பார்க்கிறான். சரியாக வரைய முடியும். ஆனால் மற்ற அவயங்கள்….. இதில் ஆச்சரியம் என்னவென்றால் என் பிறப்புறுப்பில் வலது பக்கம் உள்ள அந்த மச்சத்தைக் கூட மறக்காமல் வரைந்திருந்தான். மற்றவற்றை அவன் கற்பனையில் வரைந்தான் என்று எண்ணினால் கூட அந்த மச்சத்தை எப்படி சரியாக கணிக்க முடியும்.

அவனுடைய டீச்சர் கூறியது நினைவுக்கு வந்தது. ஏதோ ஒரு பெண்ணை நினைத்து அவன் இந்த படத்தை வரைந்திருக்கிறான் என கூறினாளே. அந்த பெண் நான் தானா?…அவசர அவசரமாக சென்று டீச்சர் கொடுத்த படத்தை எடுத்துப் பார்த்தேன். ஆம் அது நான் தான். முகத்தை மட்டும் சரியாக வரையவில்லை எனினும் மற்ற அம்சங்கள் அனைத்தும், என் தாலி முதற்கொண்டு அவன் வரைந்த படத்தோடு ஒத்துப் போனது. நான் எப்படி கவனிக்காமல் விட்டேன். அதிலிருந்த கிச்சன் கூட எங்களுடையதுதான். ஆம் அவன் அனுபவிக்கும் பெண்ணாக என் படத்தை பெண் உருவத்தில் வரைந்திருந்தான். நல்ல வேளையாக அந்த டீச்சருக்கு எந்த சந்தேகமும் வரவில்லை. வந்திருந்தால் நான் மிகவும் அசிங்கப்பட்டு போயிருப்பேன்.

அவன் அறையை மீண்டும் ஒருமுறை சுற்றிப் பார்த்தேன். அவனுடைய அறையையும் எங்களது அறையையும் இணைக்கும் விதத்தில் ஒரு கதவு அந்த ரூமில் உண்டு. அது எப்போதும் அடைத்தே இருக்கும். இரண்டு பக்கமும் தாழ்ப்பாள் போட்டிருக்கும். அந்த கதவின் ஓரமாகத்தான் அவனுடைய கட்டில் போடப்பட்டிருக்கிறது. அந்த கதவில் எதுவும் துளை இருக்கிறதா என சோதனையிட்டேன். நான் சந்தேகப்பட்டது சரியாக இருந்தது. கொஞ்சம் உயரத்தில் இரு பலகைகளை இணைக்கும் இடத்தில் ஆப்பு ஒன்றில் சிறிய ஆணி அடிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆணியைப் பிடித்து லேசாக இழுக்க அது அந்த ஆப்புடன் சேர்ந்து வெளியே வந்தது. அந்த ஓட்டை வழியாக உள்ளே பார்க்க எங்கள் பெட்ரூம் முழுவதும் தெளிவாக தெரிந்தது. சே…இவனுக்கு எப்படியெல்லாம் புத்தி வேலை செய்திருக்கிறது. சொந்த அப்பா அம்மா படுக்கையில் என்ன செய்கிறார்கள் என்பதை இவன் கவனித்துக் கொண்டிருந்திருக்கிறான். நினைக்கும் போது எனக்கு மேனி முழுவதும் கூசியது. சரியாக அந்த கதவுக்கு பின்புறம் தான் ட்ரெஸ்ஸிங்க் டேபிள் இருக்கிறது. நான் குளித்துவிட்டு பலசமயம் அந்த ட்ரெஸ்ஸிங்க் டேபிள் முன் நிர்வானமாக நின்றிருக்கிறேன்.

உட்கார்ந்து ஆறஅமர யோசித்ததில் கடந்த சில மாதங்களாகவே அவனிடம் சில மாற்றங்கள் தென்பட்டது எனக்கு ஞாபகம் வந்தது.. என்னை நேரே பார்த்து எதுவும் பேசுவதில்லை. சில சமயம் என் மார்புகளை வெறிக்கப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பான். என் முந்தானை விலகினால் உடனே உற்று கவனிப்பதைப் பாத்திருக்கிறேன். சில சமயம் பின் பக்கம் வந்து என் இடுப்பை தொட்டிருக்கிறான். அடிக்கடி என்னை உரசியபடியே நின்றிருக்கிறான். இதையெல்லாம் நான் அப்போது பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. என் மேல் உள்ள காம ஆசையினால் தான் இப்படி நடந்து கொண்டிருக்கிறான் என்பது இப்போது எனக்கு புரிந்தது. அவரிடம் இதை கூறினால் என்ன நடக்கும். நினைத்துப் பார்க்கவே பயமாக இருந்தது. அத்துடன் அவன் படிப்பும் கெடாமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும். எப்படி…..? அமர்ந்து யோசிக்க ஆரம்பித்தேன். அவனிடம் பக்குவமாக சொல்லி புரிய வைக்க வேண்டும். அவனிடம் அதிகமாக அன்பைக் காட்ட வேண்டும். நான் ஒரு தீர்மானத்தோடு எழுந்தேன். முதலில் என் ரூமுக்கு சென்று அந்த ஓட்டையின் முன் ஒரு போட்டோவை மாட்டி அவன் எங்கள் ரூமை கவனிக்காதபடி செய்தேன். ட்ரெஸ்ஸிங் டேபிளை இடம் மாற்றினேன்.

*****
அன்று மாலை அவன் வந்ததும் அவனுடைய பேக்கை வாங்கி வைத்தேன். அவன் படிக்க ஆரம்பிக்கும் போது அவன் அருகில் அவனை நெருக்கி அமர்ந்து கொண்டு அவன் படிப்பதைக் கவனிக்க ஆரம்பித்தேன். அவன் தலை குனிந்து புத்தகத்தில் இருந்தாலும் அவன் பார்வை கோணம் முழுவதும் என் முலை மேலேயே இருந்தது. என் முந்தானையின் உள்ளே என் முலையின் சைடு வியூவை அவன் கவனிப்பதை தெரிந்து கொண்டு என் முந்தானையை இழுத்து அதை மறைத்தேன். அவன் என் முலைகளின் மேல் இருந்த தன் பார்வையை திருப்பி புத்தகத்தைப் பார்த்தாலும் அவன் கவனம் கொஞ்சம் கூட பாடத்தில் இல்லை என தெரிந்துகொண்டேன்.

“ராஜு ஏண்டா ஒரு மாதிரி இருக்கே? உடம்பு கிடம்பு சரியில்லையா?” என வினவினேன்.

“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லேம்மா….கொஞ்சம் தலையை வலிக்கிறது…”

“நான் வேணா தலையைப் பிடிச்சு விடட்டுமா?” என கேட்டு அவன் பதிலை எதிர்பார்க்காமல் அவன் தலையை அமுக்கிவிட்டேன். அவன் அப்படியே என் முலைகளின் மேல் சாய்ந்தான். மற்றொரு சமயமாக இருந்தால் அவனை அப்படியே சேர்த்து அணைத்திருப்பேன். ஆனால் அவனுடைய விகல்பமான எண்ணம் தெரிந்து போனதால் சங்கடத்துடன் நெளிந்தேன். அவன் தலையை என் மார்பில் வேண்டுமென்றே முட்டினான். அத்துடன் அடுத்த முலையை வாயில் கவ்விவிடுவது போல் வாயை அருகில் கொண்டு சென்றான்.

அவனை பக்குவமாக விலக்கிவிட்டு, “இருடா உனக்கு சூடா டீ போட்டு எடுத்துட்டு வர்றேன்,” என்று கூறி அவனை விட்டு விலகி கிச்சனுக்குள் சென்றேன்.

அடுப்பில் பாலை வைத்துவிட்டு நின்று கொண்டிருந்தேன். என் யோசனை முழுவதும் அவனை எப்படி கையாள்வது என்பதிலேயே இருந்தது. திடீரென்று என் பின் பக்கமாக வந்து என்னைக் கட்டியணைத்தான். அவன் கைகள் என் முலைகளின் கீழே அதை தாங்கிப் பிடித்தபடி இருந்தது. அவன் கைகளை எடுத்துவிட நான் முயற்சிக்க அதை தனக்கு சாதகமாக பயன்படுத்திக் கொண்டு அவன் என் முலைகளை என் சேலையோடு சேர்த்து கசக்க ஆரம்பித்தான்.

“ராஜு என்ன விளையாட்டு இது? கையை எடு,” என நான் அவன் கைகளை எடுக்க முயல அவன் என் முலைகளை அழுத்திக் கொண்டே என் காது மடல்களைக் கடித்து, “அம்மா ஐ லவ் யூ,” என்றான். அவன் கைகளை கஷ்டப்பட்டு விடுவித்து அவனை முறைத்தேன். “நீ போ!…போய் படி!…நான் டீயைப் போட்டு எடுத்துட்டு வர்றேன்,” என்று கூறி அவனை அங்கிருந்து துரத்தினேன். அவன் என்னைப் பார்த்துக் கொண்டே சென்றதை கவனித்த போது அவன் மேல் எனக்கு பரிதாபம் உண்டானது.

********
இரவு முழுவதும் யோசித்தும் அவனை திருத்துவதற்கு எனக்கு எந்த வழியும் புலப்படவில்லை. என் கணவர் என் ட்ரெஸ்ஸை அவிழ்த்தபோது என்றும் இல்லாத கூச்சம் ஏற்பட்டது. ஓட்டையை நான் மறைத்திருந்தாலும்வேறு எங்காவது இருந்து பார்த்துக் கொண்டு இருப்பானோ என சந்தேகமாக இருந்தது. அவரை அவிழ்க்கவிடாமல் தடுத்தேன்.

“ஏண்டி ஏதோ புது பொண்ணு போல இன்னைக்கு ரொம்பவும் கூச்சப்படுறே?”

“ஏங்க நமக்கு வயசுக்கு வந்த மகன் இருக்காங்க. இன்னமும் இது நமக்கு தேவையா?”

“என்ன இன்னைக்கு புதுசா என்ன என்னல்லாமோ பேசுறே? அவன் பாட்டுக்கு அவன் ரூமுலே இருக்கான். நாம பாட்டுக்கு நம்ம ரூமுலே செய்றோம். இதுலே என்ன தப்பு இருக்கு?”

“இருந்தாலும் இனிமே நாம் குறைச்சுக்கலாமே.”

“இங்க பாரு உங்கிட்டே பலதடவை சொல்லிட்டேன். நமக்கு அடுத்ததா ஒரு பெண் குழந்தை வேணும்னு சொல்லியிருக்கேன். அது கிடைக்கிறவரைக்கும் நான் ஓய மாட்டேன்.”

இவருக்கு தினமும் இதே புலம்பல் தான். ஒவ்வொரு நாளும் தனக்கு ஒரு பெண் குழந்தை பெத்து தாடி என சொல்லிக் கொண்டே வேலை விடுவார்.

“ஏங்க ராஜு பிறந்து 15 வருஷம் ஆச்சு. இன்னுமா நமக்கு குழந்தை பிறக்கும்னு நம்புறீங்க?”

“நமக்கு கல்யாணம் ஆகி ரெண்டு வருஷம் கழிச்சுதானேடி ராஜு பிறந்தான். அதே போல இதுவும் ஏன் லேட்டா பொறக்கக் கூடாது?”