சூத்தில் ஒரு சொர்க்கம்

soothil okkum kathai காரணம் சரியாகத் தெரியவில்லை.
சின்ன வயசிலிருந்தே எனக்கு பெண்களின் உடைகள் மேல் ஒரு மோகம். பாவாடை,தாவணி, சேலை ரவிக்கை, சுடிதார்,மிடி என்று எல்லாமே ரொம்ப இஷ்டம். உடைகள் மாத்திரமல்ல, பெண்கள் சமாச்சாரம் எல்லாமே எனக்குப் பயன்படுத்த ரொம்ப ஆசை. வளையல், செயின், காதணிகள், மூக்குத்தி என்று ஆரம்பித்து லிப்ஸ்டிக், நெயில்பாலீஷ், ரூஜ் வரைக்கும். சொன்னால் நம்ப மாட்டீர்கள். கேர்ப்ரீ கூட அணிந்துகொள்ள கொள்ளைப் பிரியம்.

Story Writer : Karthikai Selvan

ஆனால் அதற்கான சந்தர்ப்பங்கள் எதுவும் எனக்கு அமையவில்லை. கேர்ப்ரீ மாத்திரம் இரண்டொரு தடவை அம்மாவுக்கு தெரியாமல் எடுத்து ஜட்டிக்குள் வைத்துக் கொண்டு ஸ்கூலுக்குப் போயிருக்கிறேன்.
குளிக்கும் சமயங்களில் பாத்ரூமில் ஏதாவது அம்மாவின் பிரா கிடந்தால் எடுத்து கொஞ்ச நேரம் மார்பில் பொருத்திப் பார்த்திருக்கிறேன்.
இதன் காரணமோ என்னவோ, என் உடம்பிலும் பெண்மையின் சாயல்கள் அதிகமாக இருக்கும். கொஞ்சம் பெரிய கண்கள், உதட்டில் இயற்கையான சிவப்பு, சதைப்பிடிப்பான உதடுகள், வரிசையான வெண் முத்துப் பற்கள், மஞ்சள் கலந்த நிறம். வளைந்த இடைகள்..கீழ் நோக்கிப் பெருத்த குண்டிகள். நடையில் நாட்டியம் பயிலும் பெண்கள் மாதிரி ஒரு ஒயில். கண்களில் போதை இருப்பது மாதிரி தோற்றம். ஏறத்தாழ நித்யா மேனன் தம்பி என்றால் நம்பி விடலாம்.

ஆனால் அதற்காக நான் அரவாணியெல்லாம் இல்லை. எனக்கும் சுன்னி யெல்லாம் இருந்தது. ரொம்ப நீளமோ, ரொம்பக் கனமோ இல்லாமல் ஏறத் தாழ ஐந்து இஞ்ச் அளவுக்கு இருந்தது. படங்களில் பூள் தள்ளிக் கொண்டு இருப்பது மாதிரி பார்த்திருக்கிறேன். எனக்கு அப்படி தள்ளியதில்லை. தோல் மூடியிருக்கும். ஆனால் எழும்பும். தண்ணியும் வடியும்.
வீட்டில் நான், அம்மா, அப்பா மாத்திரம்தான். வேறு யாரும் உடன்பிறப்புக் கள் இல்லை. நாங்கள் இருப்பது அப்பார்ட்மெண்ட் வீடுகள். பக்கத்து வீடுகளில் எனக்குத் தோழியர்கள்தான் உண்டு. அம்மா அடிக்கடி திட்டுவாள்: ஏண்டா இப்படி பொட்டச்சிங்களோட பல்லாங்குழி, மசுரு மட்டைன்னு வௌயாடுற.. பசங்களோட போய் கிரிக்கெட் மாதிரி விளையாடு. வெளிய போய் கொஞ்சம் சுத்திட்டு வா.
பூரணி, ரோஷிணி, சுபாஷிணி, காவ்யா, மதுபாலான்னு தான் எனக்கு சிநேகி திகள். பையன்கள் யாரோடும் அதிகம் பழக்கமில்லை. லீவு நாட்களில் அவர்களோடுதான் ஒரே விளையாட்டு. பூரணியின் அம்மா டாக்டர். தனியார் கிளினிக்கில் வேலை. அப்பா துபாயில் டாக்டர். எனவே அவள் வீடுதான். எங்களுக்கு விளையாட்டுக் களம். எல்லாப் பெண்கள் விளையாட்டும் அத்துபடி எனக்கு. சுபாஷிணிதான் எனக்கு டான்ஸ் சொல்லிக் கொடுத்தாள். ஆனால் நளினமும்,அசைவுகளும் என்னமோ அவளை விட எனக்குத்தான் அழகாக அமைந்தது. – நீ பொண்ணா இருந்தா நல்லாயிருக்கும்பா.. என்று அடிக்கடி சொல்வார்கள்.
பத்தாவது படிக்கும் சமயம் மற்ற தோழிகள் வயசுக்கு வந்து குத்தவைத்து விட்டதால் அவர்களோடு முன்னப் போல விளையாட வீட்டில் தடை. பார்த்தால் சிரித்துக் கொள்வதோடு சரி.

நான் படிப்பில் ரொம்ப ரொம்ப சுமார். பத்தாவது வகுப்பில் பெயில். வீட்டி லிருந்தே படிக்க வேண்டிய நிலை. அப்பா திட்டிக் கொண்டேயிருந்தார். ஆனால் அம்மாவுக்கு கிச்சனில் எல்லா உதவியும் நான்தான். பாத்திரம் கழுவு வதிலிருந்து, சமையல் காரியங்கள், வீடு பெருக்குவது என்று எல்லா வேலை களும் செய்வேன். பேசாம நீ பொண்ணா பொறந்திருந்தா நல்லாயிருந்திருக் கும் என்பாள் அம்மா சிரித்துக் கொண்டே. எனக்கும் அதுதான் ஆசை என்று சொல்லிவிடலாமா என்று தோன்றும். ஆனாலும் நான் அவளிடம் என் ஆசையை சொன்னதில்லை. பயம்.
காலையில் அப்பா சொன்னார்: தினா (என் பேர் தினேஷ்ங்க) அங்கிள் சதாசிவம் வீட்டு வரைக்கும் போய்ட்டு வந்துரு..
நான்: எதுக்குப்பா.. அவ்வளவு தூரம்? எனக்கு வேல இருக்கு?
என்னடா வேலை? பொட்டச்சிங்களோட பல்லாங்குழி ஆடணுமா? போ..போய் பாத்துட்டு வா.. ஒடம்பு சொகமில்லாம இருக்கான்..
என்னப்பா? என்று சிணுங்கினேன்.
இந்தா பாரு.. அங்கிள் நமக்கு எத்தனை உதவி பண்ணிருக்கார் தெரியும்ல. அவருக்கு உடம்பு சரியில்லயாம். யாரும் உதவிக்கு இல்ல.. நீ போய்க் கொஞ்சம் பாத்துக்க..
கொஞ்சம் பாத்துக்கன்னா.. நீங்க சொல்றதைப் பாத்தா அங்கயே தங்கச் சொல்வீங்க போலிருக்கே..
என்னங்க? என்றபடி வந்தாள் அம்மா.
பாருடி..இந்தப் பயலை. சதாசிவம் உடம்புக்கு முடியாமக் கிடக்கான். அவனோட இரண்டு பசங்களும் அமெரிக்கால செட்டில்ட். பொண்டாட் டியும் போன வருசம்தான் போய்ச் சேந்தா.. இவன் தனியாக் கிடக்கான். பெங்களுர்ல ஒதவிக்கு யாரையும் நம்பி வைக்க முடியுமா. கழுத்தறுத்துரு வான்..அதான் போய்க் கொஞ்சம் ஒத்தாசையா இருந்து பாத்துக்கடான்னா.. தொரைக்கு இங்க வேலை இருக்காம்..

என்னடா இது.. அவர் நமக்கு எத்தனை உதவி செஞ்சிருக்கார் தெரியுமா? அப்பா இப்பப் பாக்கிற வேலை கூட அவரால்தான் கிடைச்சது. அதுக்குப் பணம் அஞ்சு லட்சம் அவர்தான் கட்டினார். இன்னி வரைக்கும் திருப்பிக் கேக்கலை..
அம்மா.. இங்கயிருந்து ஜெய் நகர் வரைக்கும் போணும்.. எவ்வளவு தூரம்.. அப்படியே போனாலும் சாயங்காலம் வந்திருவேன்.
டேய்.. இரண்டு நாள் அவன் கூட இருந்து பாத்துக்கடா.. ஏதோ காய்ச்சல் வந்து கிடக்கான். வெந்நீர் மாத்திரைன்னு ஏதாச்சும் தேவைப்படும்.
வேண்டாவெறுப்புடன் கிளம்பினேன். ஒரு சின்ன பேக்கில் இரண்டு டிரஸ் மாத்திரம் எடுத்துக் கொண்டேன். எலக்ட்ரானிக் சிட்டி பாலத்துக்குக் கீழே லெப்ட்ல ரோடு பிரியுது பாருங்க அங்க இருந்து இன்னும் உள்ளாற இருக்கு எங்க வீடு. ஜெய் நகர் போகணும்னா தாவு தீர்ந்து விடும். மதியம் ஆயிரும்.
சதாசிவம் அப்பாவுடன் படித்தவர். பணக்காரர். கோயம்புத்தூரிலும், ஊட்டியி லும் பிசினஸ். அருவங்காட்டில் பார்ம் இருக்கிறது. பெங்களுரில் இருப்பது தான் அவருடைய பூர்வீக வீடு. அவர் மனைவி ஹார்ட் அட்டாக்கில் இறந்து இரண்டு வருடமாகிறது. இரண்டு பையன்கள். அமெரிக்காவில் கல்யாணம் ஆகி செட்டில் ஆகிவிட்டார்கள்.
நான் ஜெய் நகர் போய் காலிங்பெல்லை அழுத்திய போது மணி இரண்டைத் தாண்டிவிட்டது. பஸ்ஸில் ஒரே கூட்டம். பின்னால் நின்றவன் என்னைப் பார்த்ததும் ஒட்டி நின்று கொண்டு தன் சுன்னி என் குண்டியில் படுகிற மாதிரி நின்று கொண்டு அழுத்திக் கொண்டே வந்தான். திரும்பிப் பார்த்தால் சிரித் தான். வண்டியின் குலுக்கலுக்கேற்ப அவன் சுன்னி என் குண்டியில் அழுத்தி அழுத்தி புளுத்துவது தெரிந்தது. கட்டை மாதிரி வீங்கிக் கொண்டு.. பஸ்ஸில் இறங்கும் போது: ரொம்ப அழகா இருக்க..பொட்டப் புள்ள மாதிரி..என் ரூம் பக்கத்திலதான்..வாயேன் ஓக்கலாம் என்றான். என்ன செய்ய பொறுத்துக் கொண்டு வந்தேன். இதெல்லாம் எனக்கு சகஜம். பார்க்கிறவனெல்லாம் போடணும்னு கேட்பான்.

– உள்ளாற வாப்பா.. என்றார் சதாசிவம் அங்கிள்.
– ஒடம்பு முடியலையாமே அங்கிள்..அப்பா சொன்னாங்க..
– ஆமாப்பா..ஏதோ வைரல் பீவர் மாதிரி இருக்கு.. கை,கால் எல்லாம் ஒரே குடைச்சல்.. டாக்டர் முழ நீளத்துக்கு மருந்து எழுதிக் கொடுத்திருக்கார். சரியான நேரத்துக்கு சாப்பிடணும். ஒண்ணும் பண்ண முடியலை. அதான் யாரையாவது அனுப்பி வைடா ஹெல்ப்புக்குன்னு சொன்னேன். ஒன்னை அனுப்பி வச்சிருக்கான். ஒனக்கு ஏதாச்சும் வென்னீ கின்னீ போடத் தெரியுமா? அல்லது நீயும் என்ன மாதிரி தானா?
– வென்னியா.. ஒரு கல்யாணத்துக்கே சமைக்கத் தெரியும் எனக்கு.. நீங்க மதியம் சாப்பிட்டீங்களா.. ஏதாச்சும் செஞ்சு தரவா..
– வறட்டு வறட்டுன்னு நேத்து நைட்ல இருந்து காய்ஞ்சு போன பிரட்டைத் தான் முழுங்கி கிட்டிருக்கேன்.. ஏதாச்சும் காட்டமா ரசம் மாதிரி பண்ணத் தெரியுமா..

– ரசம் தானே, கொஞ்சம் ஒரு பத்து நிமிஷம் பொறுங்க.. அசத்திடலாம். கொஞ்சம் படுத்து ரெஸ்ட் பண்ணுங்க..
– நீ ஒம் பேக்கை மேல இருக்கற அறையில வச்சிட்டு கொஞ்சம் பிரஷ் அப் பண்ணிட்டு வந்து செஞ்சா போறும்.
அது ஒரு ட்யுப்ளக்ஸ் வீடு. கீழே இரண்டு அறைகள். கிச்சன். மேலே இரண்டு பெரிய அறைகள். நான் மேலே இருந்த அறையில் என் உடைகளை வைத்து விட்டு, முகத்தை அலம்பிக் கொண்டு வந்தேன். என் உடைகளை வைக்கும் போதுதான் கவனித்தேன். அந்தப் பெரிய அறையிலிருந்த வார்ட் ரோப்பில் நடுவில் இருந்த இடம் முழுவதும் பெண்கள் உடைகள் மற்றும் பெண்கள் பயன்படுத்தும் பொருட்கள். அவருடைய மருமக்களுடையதாக இருக்க வேண்டும். பெங்களுர்காரிகளைத்தான் தெரியுமே.. வடிய வடிய மேக்கப் போட்டுக் கொண்டு, குண்டி தெறிக்கிற மாதிரி டைட்ஸ் போட்டு, க்ளிவேஜ் தெரியிற மாதிரி டாப்ஸ் அணிந்துதான் குலுக்கி கிட்டுப் போவாளுங்க.. எல்லா ஐட்டமும் இருந்தது. இன்னிக்கு நைட்ல இந்த உடைகளைப் போட்டுப் பாத்து விட வேண்டியதுதான் என்று தீர்மானித்துக் கொண்டேன். உடம்பெல்லாம் அப்பவே மின்சாரம் பாய்ந்த மாதிரி இருந்தது.
சிம்பிளாக ஒரு ரசம் செய்து அங்கிளுக்கு சாப்பாடு தந்தேன். அவ்வளவுதான் அப்படியே அசந்து விட்டார். எப்படி ஒனக்கு இதெல்லாம் தெரியும்? இது மாதிரி ஒரு டேஸ்டான ரசம் சாப்பிட்டு பத்து வருஷத்துக்கு மேலாகுது..